Փասիանների ընտանիքին պատկանող խոշոր և ամրակազմ թռչուն է՝ հովհարանման երկար վերնապոչով և վառ գունավորմամբ։ Արուների վերնապոչի փետուրների երկարությունը կարող է հասնել 120-160 սմ, մարմնի երկարությունը՝ 100-125 սմ, քաշը՝ մինչև 4-4.5 կգ։ Վերնապոչի երկար ծածկող փետուրների վրա կան վառ, աչքի նման նախշեր, որոնցից զուրկ են էգերը։ Վերնապոչն ընդհանուր վառ գունավորված է՝ կապույտ, կանաչ, նարնջագույն։ Արուն այն բացում է հովհարի նման՝ ի ցույց դնելով ողջ գեղեցկությունը։ Էգերի պոչը կարճ է, զուրկ վառ գունավորումից։
Սիրամարգերի առավել տարածված տեսակը սովորական կամ հնդկական սիրամարգն է (Pavo cristatus)։ Տարածված է Հնդկաստանում, Շրի Լանկայում, Պակիստանում, Նեպալում և այլն։ Մյուս տեսակը կանաչ սիրամարգն է (Pavo muticus), որն ունի 3 ենթատեսակ.
1․ Կայսերական կանաչ սիրամարգ (Pavo muticus imperator)
Այս ենթատեսակները հանդիպում են Մյանմայում (Բիրմա), Թաիլանդում, Լաոսում, Կամբոջայում, Յավա կղզում և այլն։
Սովորական սիրամարգը բնակվում է թփուտային բուսականությամբ հարուստ անտառներում, հիմնականում ջրից ոչ շատ հեռու գտնվող տարածքներում։ Քնում է ծառերի վրա չնայած, որ կյանքի մեծ մասն անց է կացնում հողի վրա։ Բուսակեր թռչուն է, սնվում է տարբեր հատիկային կերերով, մրգերով, այլ բուսականությամբ։ Սննդակարգում կարող են լինել նաև մանր կրծողներ, սողուններ, միջատներ։
Զուգավորման ժամանակահատվածը տարբեր է՝ ըստ տարածաշրջանի։ Հնդկաստանում այն տևում է հուլիսից հոկտեմբեր, իսկ Ցեյլոնում` հունվարից ապրիլ։ Բնադրում է հողի վրա, բույնը պատրաստում է չոր խոտից և տերևներից։ Ձվակույտում 4-7 ձու, թխսում է էգը, ինկուբացիոն ժամկետը մոտ 30 օր է։ Երեք շաբաթական հասակում դրսևորվում է սեռական դիմորֆիզմը։ Սեռահասուն են դառնում 3 տարեկան հասակում։